Wszystko, czego nie muszę, czyli lekcja Świata

Nie muszę być super kompetentna w każdej dziedzinie i mieć odpowiedzi na wszystkie pytania. Gdy czegoś nie wiem, to też jest to ok i w żaden sposób nie umniejsza to mojej wartości. Nie muszę być człowiekiem-encyklopedią, który na wszystkim się zna. To nie ma żadnego znaczenia czy potrafię liczyć całki, czy rozumiem transcendentalną jedność apercepcji, o której pisał Kant. Wiedza jest użyteczna, to fajne narzędzie, ale jej brak, lub nadmiar nie świadczy o czyjejś wartości i tak naprawdę nie ma żadnego znaczenia.

Nie muszę być gwiazdą estrady. Jest Tomasz Kammel i był Sławomir Mrożek. Ten pierwszy jest mistrzem wystąpień, ten drugi pióra. Każdy realizuje/realizował się na swój własny, unikalny sposób. Jedni poprzez to, że potrafią stanąć na scenie przed tysiącem osób i je doprowadzić do śmiechu, czy do łez. Inni mają swoją wrażliwość, która sprawia, że więcej czują niż pozostałe osoby. Często ta nadwrażliwość na bodźce, niemal czucie, co inni myślą, może powodować dyskomfort. Ale bardzo się przydaje, gdy trafia się osoba, która potrzebuje wsparcia i pomocy astrologicznej. Nie muszę dążyć do perfekcji i stać się kopią Tomasza Kammela. Bo to nie jest moja super-moc. Nie przeznaczam energii na dążenie do bezsensownych celów, a na to, by rozwinąć swój potencjał jak najlepiej.

Nie muszę mieć idealnej figury, by być szczęśliwa. Jestem tak samo doskonała w każdej postaci, bo doskonałość to właśnie ta sytuacja, w której wszystko jest takie, jakie jest. Bez poprawiania i ulepszania. To moje nastawienie do mojego ciała jest ważne, to, czy się akceptuję i kocham, a nie to, czy mieści się w jakichś kanonach kobiecego piękna. Te kanony nie mają żadnego znaczenia. Liczy się to czy potrafisz traktować siebie z miłością i współczuciem. Przejadanie się i otyłość to nie jest miłość do samego siebie, tak samo jak przechudzenie.

Akceptacja tego, co jest i jak jest może być bardzo wyzwalająca. A Ty, czego nie musisz? Co potrafisz odpuścić, by poczuć wolność i autentyczność w byciu sobą tu i teraz? 

Świat w tarocie to kompletność i pełnia, stan, gdy wszystko jest doskonałe takie, jakie jest i nic już nie trzeba poprawiać. Wbrew pozorom jest to cholernie trudne, wymaga praktyki i ciągłej uważności. Co dzień uczę się tego, nie zawsze wychodzi, ale chyba na tym polega ścieżka, by wciąż dążyć do tego celu, w którym wszystko dzieje się już w sposób spontaniczny i bezwysiłkowy.